Είναι γνωστό ότι, ανάμεσα σε δύο σώματα με διαφορετικές θερμοκρασίες, προκαλείται μία συνεχής ροή θερμότητας από το θερμότερο προς το ψυχρότερο, κάτι που συμβαίνει το χειμώνα από το εσωτερικό του κτιρίου προς τον εξωτερικό κρύο αέρα, αλλά και το καλοκαίρι, από τον εξωτερικό θερμό αέρα προς το δροσερότερο εσωτερικό του κτιρίου.
Αυτή η ροή θερμότητας είναι αδύνατο να εμποδιστεί τελείως με τις συμβατικές μεθόδους μόνωσης και μπορεί, μόνο, να περιοριστεί ως προς την ένταση και τη διάρκειά της. Μέχρι και σήμερα το μόνο εφικτό με τη συμβατική θερμομόνωση του κτιρίου ήταν η επιβράδυνση της ταχύτητας ανταλλαγής θερμότητας μέσα από τις επιφάνειες (τοίχους, στέγες, πατώματα, κουφώματα) που χωρίζουν περιοχές ή χώρους διαφορετικής θερμοκρασίας. Έτσι η μέχρι σήμερα συμβατική θερμομόνωση ενός κτιρίου, προσφέρει μεν ένα αποδεκτό σε αυτό «δίχτυ προστασίας» ώστε το χειμώνα να μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο η θερμότητα διαφεύγει από το κτίριο και το καλοκαίρι να μειώνεται ο ρυθμός με το οποίο η θερμότητα εισάγεται σε αυτό. Πλην όμως δεν προσφέρει απόλυτη και μόνιμη λύση.

Τώρα όμως το σύστημα nanotherm ήρθε για να αλλάξει τα δεδομένα και την αντίληψη περί μόνωσης αφού πραγματικά σφραγίζει και εμποδίζει τη μεταφορά ή απώλεια θερμότητας.

Με το τρόπο, αυτό επιτυγχάνεται μείωση της κατανάλωσης ενέργειας με την οποία τροφοδοτούνται τα διάφορα συστήματα θέρμανσης και ψύξης των κτιρίων και υπάρχει εξοικονόμηση της τάξης του 30%-40%